Fotografija je nastala 24. oktobra 1946. zahvaljujući kameri na američkoj vojnoj raketi lansiranoj iz Novog Meksika.
SAD je angažovala grupu nemačkih raketnih naučnika krajem Drugog svetskog rata, koji su koristili nacističke projektile da prenesu Devry 35-milimetarsku kameru u svemir.
Kamera je bila zatvorena u čeličnu kutiju, kako bi bila zaštićena prilikom povratka na Zemlju, ali je čak i tako pretila opasnost da se kamera rasprši u paramparčad prilikom prolaska kroz atmosferu.
Baš zbog toga su svi uključeni u ovu pionirsku misiju bili van sebe od sreće kada je projekat uspeo.
“Bili su presrećni, skakali su unaokolo kao deca”, kaže Fred Ruli, koji je bio u timu za pronalazak kamere nakon njenog pada na zemlju.
A onda, kada su prvi put projektovali fotografije, naučnici su “potpuno poludeli”.
Nastale su na 104 kilometra od površine Zemlje i u crno-beloj tehnici prikazuju Zemljino zakrivljenje i oblake koji se nadvijaju nad američkim jugozapadom.
Herman Obert, Nemac austrougarskog porekla, fizičar i inženjer, jedan je od ljudi koji su dizajnirali V-2 raketu koja je svetu omogućila ove fotografije bez presedana.
Nakon što je prvi put lansirana 1944. Hitler je lansirao na hiljade tih projektila na London, Antverp i Lijež. Oko 1.500 V-2 raketa (“V” u nazivu označava Vergeltungswaffe ili Oružje osvete), ispaljeno je na London i jugoistočnu Englesku.
Posle rata tim nemačkih raketnih stručnjaka tajno se preselio u Ameriku i zajedno sa vojskom SAD radio na svemirskom programu. Oni su testirali sposobnosti V-2 rakete za istraživanje svemira i vojnu odbranu, a upravo zahvaljujući tome je nastala i prva fotografija Zemlje i svemira.
Od tada, mnoge letelice ovekovečile su je i iz mnogo većih udaljenosti.
Tako se 14. februara 1990. Vojadžer 1 “osvrnuo” na Sunčev sistem od Neptuna do Sunca i tada je nastala slavna fotografija “Bleda plava tačka” – prvi portret Zemlje iz takve udaljenosti.
