Da je tako pokazuju nam zlokobne ocijene režimskih
analitičara i stručnjaka koji se svakodnevno upinju ne bi li od građana
Republike Srpske napravili teroriste, strane plaćenike, revolucionare…
Danima razni ćeranići, galijaševići i slični, potpomognuti
režimskim medijima, serviraju laži i neistine o grupi Pravda za Davida, Davoru
Dragičeviću i svima koji požele dati podršku unesrećenom ocu u borbi za istinu.
A sve po već ustaljenoj matrici koja se deceniju unazad koristi
najmanje dva puta godišnje.
Jer, kako drugačije objaniti gnusne laži Predraga Ćeranića,
takozvanog ekspreta iz oblasti bezbjednosti i dekana Fakulteta bezbjednosnih
nauka koji je izjavio da je u Banjaluci u toku „obojena revolucija“ koja ovog
puta ima oblik protesta iza koga stoji grupa građana „Pravda za Davida“.
Danas je ona prema Ćeraniću u vidu Pravde za Davida, juče je
vidio u opoziciji, prije toga u nevladinim organizacijama, pa strancima i tako
u nedogled.
Ipak, način na koji djeluju Ćeranić i ekipa je itekako
fatalan i poguban, a mogao bi biti veoma opasan za mnoge koji ne žele da sagnu
glavu pred režimskim “dželatom”.
To konstatuje predsjednik Udruženja Restart Srpska Stefan
Blagić koji navodi da sve što izgovore plaćenici režima nikad se ne ostvari, te
dodaje kako priče o obojenim revolucijama su samo oproban recept iz propagandne
kuhinje vlasti.
“Režimski plaćenici kao što im samo ime kaže su ljudi
plaćeni od strane režima koji moraju, ali i žele da daju izjave i analize koje
idu u korist vlasti. To nije slučaj samo u Republici Srpskoj, to je nešto
oprobano što se radi već decenijama i vijekovima.Kako smo mogli vidjeti iz
iskustva nikada se te najave režimskih plaćenika o obojenim revolucijama nije
desila. Jedina revolucija koja se desila bila je ona na tenkovima SFOR-a u
kojoj su upravo ti današnji režimski plaćenici i učestvovali. Zbog toga i znaju
kako se to radi”, rekao je Blagić.
On tvrdi da se iza ovakvih napada na grupu Pravda za Davida
krije nešto mnogo opasnije od, na prvi pogled, samo gnusnih laži.
“Mi često zanemerujemo, da se kroz istoriju na ovim
prostorima, posebno ako uzmemo u obzir period režima Slobodana Miloševića u
Srbiji, radilo po istoj matrici po kojoj radi danas vlast u Republici Srpskoj.
Naime, etiketiranje se dešavalo na način da se osoba koja smeta proglašava
izdajnikom, plaćenikom, poput pokojnog Ćuruvije, da bi se unaprijed neko
ubistvo opravdalo. Tako je bilo i sa Đinđićem. Ja ne kažem da je takav slučaj i
sa ovim, ali treba uzeti u obzir i tu činjenicu. Jer, ljudi koji čine grupu
Pravda za Davida stavljaju glavu na panj zbog ovakvih ćeranića, galijaševića i
ostale ekipe koja radi za vlast”, upozorava Blagić.
A da je riječ samo o bezdušnom podmetanju i spinovanju kojim
takozvani analitičari stavljaju metu na leđa svih slobodoumnih građana najbolje
pokazuju isti primjeri iz prethodnog perioda.
KAKO NAS LAŽU: ISTORIJA TAJNIH PLANOVA I SPISKOVI IZDAJNIKA
Priče o planovima za rušenje RS nisu ništa novo u politici
SNSD-a i Milorada Dodika, koji je, od kad je na poziciji predsjednika, počeo sa
imaginarnom borbom sa stranim centrima moći, nevladinim organizacijama i
pojedincima za očuvanje na vlasti. Najozbiljnije optužbe su krenule sa početkom
2013. godine kada je nastupao sa pričom kako u RS pristižu milioni maraka za
njegovo uklanjanje s političke scene i oduzimanje nadležnosti RS, a plan za to
je skovan u Minhenu, gdje je dogovoreno da se RS slomi skidanjem Dodika sa
pozicije predsjednika.
Godinu dana kasnije, priča je bila gotovo ista i to tokom
protesta u FBiH, kada je Dodik iznio saznanja o planu da se “protesti iz FBiH prošire na cijelu RS,
što su prihvatile opozicione partije predvođene SDS-om i PDP-om”. U isto
vrijeme, poštovalac lika i djela Milorada Dodika, Stefan Karganović iznio je
niz navoda o nastojanjima da se sruši vlast u RS kroz masovne proteste i uz
pomoć nevladinih organizacija koje je stavio na tzv. “crnu listu”.
Početkom marta 2014. godine, za pokušaj državnog udara
optuženi su pripadnici udruženja građana “Slobodna Republika” i “Oštra nula”.
Odmah nakon toga, Emil Vlajki iznosi tvrdnje o “narandžastoj revoluciji“, koja
ima za cilj rušenje predsjednika RS, a istu teoriju je ponavljao u dužem
vremenskom periodu.
U avgustu 2014. godine, Dodik iznosi nova saznanja o, kako
je tad rekao, “nekim strancima koji posredstvom nevladinog sektora stvaraju u
Palama, Doboju, Bijeljini i Banjaluci centre iz kojih bi neposredno poslije
izbora, tvrdnjama da će izbori biti pokradeni, pokušali da destabilizuju
postizbornu situaciju i izazovu nezadovoljstvo i atmosferu javne pobune”.
Pažnju medija i javnosti posebno je izazvao u avgustu 2014. godine
potpredsjednik SNSD-a Nikola Špirić kada je tvrdio da su “pojedini krugovi iz
međunarodne zajednice podijelili značke određenim ljudima u RS i BiH kako bi
potpomogli dolazak opozicije na vlast”.
U aprilu 2015. godine, Dodik je rekao “Ja sam meta urote,
Amerikanci me žele ukloniti”, i dodao da se njegova vlast u RS želi srušiti kao
i što se 90-ih rušio Miloševićev režim. A “urotnički centar” je isti kao i
prije – Budimpešta. I na kraju, u junu smo imali priliku čitati da su glavne
mete ofanzive iz Londona povodom srebreničke rezolucije, RS i lično njen
predsjednik Dodik.
Krajem pretprošle godine glavna vijest ovdašnjih medija bio
je tzv. “Tajni plan za rušenje Dodika” objavljen na sajtu Sputnik. Ovaj portal
je tada naveo da je imao uvid u tajni plan djelovanja opozicije RS, dogovoren s
određenim međunarodnim centrima, sa ciljem rušenja aktuelne vlasti u Srpskoj
predvođene predsjednikom Dodikom.
Još jedan od isceniranih i izmmišljenih udara desio se
prišle godine kada su režimski mediji objavili vijest “Novi udar stranaca i
domaćih izdajnika: Plan Posljednja šansa kosi Republiku Srpsku!“, po kojem se
“plan” sastoji iz dva dijela: “Bankrot” – kojim navodno treba opstruisati
priliv novčanih sredstava Republici Srpskoj, i “Glava” – kojim, opet navodno,
treba kriminalizovati vlast u Srpskoj.
Inače, za ovakve prilike se obavezno kao najveći pokretači
“rušilačkih poteza” uzimaju već odavno od vlasti označeni
neprijatelji Republike Srpske.
Inače, u posljednjih nekoliko godina na raznim spiskovima
vlasti kao izdajnici našli bivši borci VRS, novinari i mediji, nevladine
organizacije, pojedinci iz javnog života, da bi na kraju na red došla i
opozicija.
Posljednji primjer kojim vlast Milorada Dodika pokušava
podmetnuti laži o novim obojenim revolucijama samo pokazuju da se u ovom
entitetu svako ko misli svojom glavom i odluči to glasno da kaže proglasi za
izdajnika i rušitelja Republike Srpske.
Do kad ćemo tako da živimo zavisi samo od nas!