Krilatica jedna kaže da je od kolijevke pa do groba najbolje đačko doba. Možda ista jeste tačna jer šta ima ljepše od odlaženja u školske institucije, nosanja torbi prepunih udžbenika i sveski, sticanja znanja, a uz sve to družimo se sa vršnjacima.
I studiranje dakako spada u fazu školovanja, a studentski dani jesu najljepši dani u životu jednog školarca. Tada smo u fazi izlaženja iz zbunjujućeg adolescentskog razdoblja i ulaženje u ozbiljnije vode odrastanja. Nismo više razdražljivi tinejdžeri kojima dlaka u jajetu smeta i spremni smo za mnoga napredovanja i usavršavanja. U tom periodu ljudskog života nalazimo se u savršenoj fazi za sticanje visokoškolskih zvanja i znanja.
Ali avaj! Naši snovi o bezbrižnom studiranju gase se istoga trenutka kada nas u kabinetima to jest profesorskim katedrama dočekaju doktori nauka, profesori, docenti i asistenti, jer tada shvatamo o kakvom se stručnom kadru tu radi. Većina ih liči na seoske učitelje, kicoše koji ne znaju sastaviti dve prostoproširene rečenice, a jedino šta ih čini autoritativnim jesu namrgođena lica – valjda su uvjereni da takvim facama daju izaz načitanosti i učevnosti.
I što duže boravimo na fakultetu sve smo više uvjereni da samo džaba krademo bogu dane i da smo prepušteni samima sebi. Školarine koje plaćamo su preskupe jer fakulteti nam ne daju ništa što bi olakšalo studiranje, biblioteke su poluprazne - u njima je nemoguće pronaći knjige koje nam trebaju da bi napisali seminarski ili diplomski rad. Parola snađi je glavna i oni koji nisu spremni da se uhvate u koštac s prirodnim pravilom da veća riba jede manju ako manja ne zbriše ili se mimkriom ne zakamuflira, bolje da se nije ni upisivao u visokoškolsku ustanovu.
A da ne pričamo o korupciju, podmićivanju, rodbinskim štelama, namještanju ispita, muvanja studenata s profesorima i td.... Spomenimo samo studentske organizacije i unije čiji čelnici rješavaju nerješive probleme čim se zatvore u četiri zida sa funkcionerima; ministrima prosvjete i premijerima, a poslije pregovora svako nastavlja po svome ne čineći ništa da studentskoj populaciji bude bolje. Naravno jedino te samozvane studentske vođe profitiraju i prosperiraju, dobijajući bezgranične mandate na beznačajne funkcije koje im omogućuju da napreduju u budućim političkim karijerama prilikom učlanjivanja u kakvu partiju. Da studenti nisu kao što su bili pokazuje i letargičnost, nepokretnost i nekritika postojećeg postojećeg stanja u društvu. Omladina, a naročito studenti, budući intelektualci i akademski građani, trebalo bi da su pokretači otpora i pobuna protivu svega što donosi nesreću društvu. Studenti ne bi smjeli da budu komformisti i na strani vlasti koja radi protivu građana. U Bosni i Hercegovini naročito RS to nije slučaj, jer studentima je stalo jedino i samo do bezvrijednih diploma i nepostojećih karijera, dehumanizovani su do bola, nesuosjećajni su i sebični!
Uopšte se nije čuditi što se univerziteti u Bosni i Hercegovini nisu uspjeli svrstiti čak ni među hiljadu najboljih u svijetu! Istraživački centar Vebometriks iz Španije djeluje pri Vijeću za naučna istraživanja (CSIC), jednoj od najpoznatijih istraživačkih organizacija u Evropi, a od bh. visokoškolskih ustanova najbolju poziciju dodijelio je Univerzitetu u Sarajevu, koji se našao na 1245. mjestu. Slijedi Univerzitet u Zenici (3034. pozicija), Univerzitet u Banjaluci (3186.), Univerzitet u Tuzli (3535.) i Panevropski Apeiron univerzitet (4680.).
Prema podacima javnog istraživačkog centra Vebometriks, najbolje rangirani univerzitet iz zemalja zapadnog Balkana je Sveučilište u Zagrebu, koje se nalazi na 446. mjestu. Slijede Univerzitet u Beogradu na 716, Univerzitet “Ćiril i Metodije” u Skoplju na 1.163, Univerzitet u Prištini na 5.510, Epoka univerzitet iz Albanije na 8.012. i Univerzitet u Crnoj Gori, koji se nalazi na 9.947. mjestu liste univerziteta u svijetu.
Iako smo dobili ove validne podatke rektor banjalučkog Univerziteta Stanić je izjavio da su istraživači iz Vebometriksa preuveličali negativnost banjalučkog Univerziteta, te da stvari na našim fakultetima stoje mnogo bolje.
Da li je tako rektore Staniću? - jer čak da se desilo da su istraživači iz Vebometriksa promašili za hiljadarku te da je univerzitet u Banjaluci umjesto na 3186. na 2186. mjestu da li bi to mijenjalo stvari?! Naravno da ne bi jer naš univerzitet je i po činjeničnom i po statističkom stanju dno dna od visokoškolske ustanove. A da nam ni privatni fakulteti ne stoje najbolje pokazuje famozni Panevropski Apeiron koji je na 4680. mjestu. Dakle od banjalučkog bježi za nekih cirka 1500 mjernih jedinica! To i ne bi bilo ništa začuđujuće da isti ne košta kao Svetoga Petra kajgana. Ali izgleda da se plaćanjem semestra na pojedinim fakultetima automatski kupuju ispiti, a samim tim diploma. Koliko god da damo nije zgoreg zarad zvanja profesora baciti koju hiljadu maraka, jer neka diplome u regalu - zlu ne trebala!
U bosanskohercegovačkom društvu došlo je do devalvacije diploma – preškolovani smo. Imamo više magistara po glavi stanovnika nego iko u svijetu! Svako može da bude doktor nauka, docent i asistent a studenata ima kao pljeve.
Banjaluka je postala univerzitetski grad i to je najbitnije, a to što nam je univerzitet mizeran i vrijedan svakog žaljenja, nevažno je! Važno je da mi imamo svoj univerzitet pa kakav je da je – naš je!
