Helmut Njutn i najbolje od erotike

Sada već kultne erotske fotografije Helmuta Njutna proslavljaju koncept života kao performansa u kome seks i nasilje, postavljeni kao pozorišna drama, uprkos uzbuđenju koje izazivaju prevode seksualnost iz oblasti emocija i ljubavi u obezličeno polje ukusa i stila.

Pored Njutnovih uzbudljivih djela, izložba prikazuje i fotografije koje potpisuju Sem Tejlor Vuds u čijem prikazu tijela vidimo poigravanje sa statikom, geometrijom, ravnotežom i gravitacijom, Nobujoši Araki koji naglašava razotkrivenost postavljajući boju kao simbol Erosa, a čin fotografisanja je prepun emocija poput seksualnog čina.

Primarnost estetskog snažno je prisutna u predstavi fizičke intimnosti koju nam daje Greg Gorman. Nadrealisti poput Mena Reja posvetili su posebno značajnu pažnju erotskoj fotografiji. Kontrasti crnog i bijelog i upotreba svjetla i sijenke unose neophodno uzbuđenje i dodatno „dramatizuju“ prizor, makar samo sastavljen od fragmentisanog tela žene, kako ih vide Žanlu Sif i Ralf Gibson.

Od sredine sedamdesetih godina liberalizacijom celokupnog društva javlja se i muška erotska fotografija kao i kvir fotografija koja sadrži i izrazito politički karakter, a koju na ovoj izložbi možete vidjeti kroz objektiv Nan Goldin.

Erotska fotografija je prešla dug put od svojih skromnih početaka sredinom 19. veka do savremenih ostvarenja brojnih umjetnika i fotografa. Umjetnici modernizma donose promjenu i izvode erotsku fotografiju u polje javnog, a njihovi eksperimenti sa fotografijom, spajanje fantastike, inovativnih fotografskh postupaka i portretisanje uveli su erotsku fotografiju u korpus visoke umjetnosti i priznate umjetničke prakse.

Model po kome funkcioniše erotska fotografija nije se mnogo izmijenio. Savremena erotska fotografija, baš kao i ona od prije 150 godina, klasifikuje svoje subjetke kroz prepoznatljive modele popularne kulture varirajući njihove imidže sa stereotipiziranim rodnim ulogama žena i na taj način gradi fantaziju na osnovama socijalne stvarnosti.

Helmut Njutn (1920-2004) bio je nejmački umjetnički fotograf koji je svjetsku slavu stekao sedamdesetih godina prošlog veka radeći za francuski “Vogue”. Svoje umjetničko obrazovanje počeo je u berlinskom ateljeu slavne modne fotografkinje Elsi Sajmon kada mu je bilo samo 16 godina, sa željom da postane paparaco fotograf.

Već u osamnaestoj isprobao se kao reporter lista “Singapore Straits Times” odakle je, poslije svega dvije nedjelje, otpušten zbog “nesposobnosti”. Stvarajući zavodljive, glamurozne i šokantne fotografije svojih prelijepih i neponovljivih modela stao je u red najvećih modnih fotografa 20. vikeka.

Njegovi modeli uhvaćeni su u situacijama koje se mogu odrediti kao trenutne, a šta će se dogoditi u sledećem trenutku mora da smisli svaki posmatrač sam. Svoju prvu samostalnu izložbu Njuton je imao tek 1975. godine u Parizu, u zrelim pedesetim godinama. Osamdesetih godina prošlog vijeka nastavlja da bude upečatljiv i uticajniji nego ikada. Za njega je fotografija sveobuhvatni i beskrajni proces istraživanja, čime neosporno dokazuje svoj identitet.