Šta se dogodilo sa Džonijem Depom? Većini nas glumac je poznat kao sopstvena parodija sebe koja se za noćni provod sprema tako što odlučuje koliko će staviti kožnih narukvica.
Ona nevjerovatna harizma koja je zračila iz svake uloge, međutim, postala je umorna i izlišna, čija je otrcanost možda dosegla vrhunac u igri Ludog šeširdžije iz “Alise u zemlji čuda”.
Dep je uspješno izbjegavao holivudske šablone još od slave koju mu je donijela serija “21 Jump Street”. Pa ipak, nakon 30 godina, završio je kao prodani glumac koji u posljednje vreme proživljava kritične trenutke.
Depova vrtoglava popularnost počela je 2003. godine, kada se u bioskopima pojavio film “Pirati sa Kariba”. Međutim, za svoje mjesto pod suncem glumac se izborio mnogo prije toga. Nakon prve uloge u filmu “Strah u ulici brestova” i tumačenja lika Toma Hensona u “21 Jump Street”, postao je “Foksova” najveća zvijezda.
Ali, Dep nije dozvolio sebi da se uljuljka u pozitivnu sliku koju mu je, između ostalog, donio i njegov neodoljivi fizički izgled; umjesto toga, svojevoljno je donosio veoma rizične odluke koje su mogle da ga koštaju slave.
Odbio je da bude gospodin Heroj ili Romantični ljubavnik i devedesetih se uhvatio se u koštac sa “Paranojom u Las Vegasu” i “Donijem Braskom”. Skoro deceniju kasnije, rekao je rešiserima serije "21 Jump Street" da je u to vrijeme želio da bude otpušten.
Dep je kao buntovni idol pljunuo u lice plitkim vodama uspjeha i okrenuo se melodrami “Plačljivko” (“Cry-Baby") čiji je protagonista predstavljao potpuni antipod lepuškastom dečku koji je “Foks” želio da načini od glumca.
Vremenom je uspio da stekne dovoljno dobru reputaciju da nastupi u “Edvardu Makazorukom” i probije se iznad mnogih zvučnih imena poput Toma Kruza. Međutim, mnogi smatraju da je upravo “Bartonova era” upropastila čuvenog glumca.
Barton je Depovu jedinstvenost i njegov imidž zgodnog i dostupnog autsajdera sabio u uske okvire pukog ponavljanja koje najbolje oslikavaju likovi poput Vilija Vonke u filmu “Čarli i fabrika čokolade” ili nezanimljivog vampira u “Mračnim senkama”.
Ipak, “Edvard Makazoruki” vjerovatno je Bartonovo najbolje ostvarenje, i Depova najbolja uloga. Možda bi se moglo reći da je Barton taj koji je filmsku zvijezdu prvo vinuo u nebesa, da bi je zatim bacio u blato.
Bartonovo fokusiranje na franšize i rimejkove tačka je spoticanja Džonija Depa. Uloge u “Svini Todu” i već pomenutoj “Alisi u zemlji čuda”, “Čarliju i fabrici čokolade” i “Mračnim senkama” oslanjaju se gotovo na isti recept: blagu devijaciju i harizmu čudaka koju odaju neobične frizure.
Ali, Barton se ne može kriviti za peh zvani “Mordekaj” ili neubjedljivu ulogu vuka u “Začaranoj šumi”. Ova dva filma pokreću jedno veoma važno pitanje – koliko dugo već Džoni Dep svoje glumačko umijeće ulaže u tumačenje blago iznijansiranih verzija istih “nekonvencionalnih” likova?
Za velikog glumca, ipak, možda još uvijek ima nade. U “Crnoj masi” čija se premijera planira za septembar, Dep je svoju neodoljivost žrtvovao za izbrazdanu kožu i nedostatak kose. Možda je upravo sada najbolji trenutak da nastavi tamo gdje je stao: da uloge bira vodeći se ljubavlju prema svojoj profesiji, a ne pretežno debelim novčanikom.
Izvor B 92
