Apelacioni sud je potvrdio odluku Višeg suda u Beogradu od 11. jula 2018. godine, kada je odbijen zahtev za rehabilitaciju Milana Nedića.
Tim zahtevom traženo je da se utvrdi da je general Milan Nedić lišen slobode bez sudske ili administrativne odluke kao žrtva progona iz političkih i ideoloških razloga.
Podnosioci zahteva smatrali su da je ništavo rešenje Trećeg narodnog Sreskog suda za grad Beograd od 31. januara 1946. godine o konfiskaciji imovine generala Milana Nedića od dana donošenja i da su ništave sve njegove pravne posledice.
Nedić je na početku Drugog svetskog rata bio postavljen za predsednika srpske "Vlade narodnog spasa", koja je, prema nekim istorijskim tumačenjima, bila "marionetska vlada" nemačke okupacione vlasti čiji je zadatak bio da se lakše uguši ustanak u okupiranoj Srbiji.
Kao premijer srpske vlade u Drugom svetskom ratu, Nedić je smatran odgovornim za aktivnosti u vezi sa Holokaustom i logorom na Banjici, kao i progonom komunista, odnosno antifašista.
Navodno je bio fasciniran nemačkim nacionalsocijalizmom i pokušao je da uredi Srbiju po ugledu na Treći rajh.
Sa oslobođenjem Srbije povukao se sa Nemcima u Austriju, pokušavajući da organizuje otpor novoj komunističkoj Jugoslaviji.
Posle nemačkog poraza predao se zapadnim saveznicima, koji su ga izručili novim jugoslovenskim vlastima.
Milan Nedić nikada nije bio osuđen, niti je protiv njega podignuta optužnica. Navodno je u pritvoru izvršio samoubistvo, a nikada nije objavljeno gde je sahranjen.
