Piše: Zoran Janković
Načelnik opštine Rogatica Radomir Jovičić, Zamjenik načelnika Uzeir Kurtić i predsjednik Skupštine opštine Kemo Čamdžija, svakog mjeseca na ime plata i pripadajućih ličnih primanja inkasiraju nevjerovatnih 17.000 KM
Dana 13.10.2011. godine u centralnoj informativnoj emisiji „Dnevnik“ entitetski javni servis RTRS, u sedamnaestom minutu, emitovao je prilog u kome je, u formi telopa ali i u novinarskom „off-u“, donesena informacija da načelnik opštine Rogatica ima, kako je rečeno „osnovnu platu“ 3.300 maraka; prema ovdje prezentovanoj informaciji jedino gradonačelnik Banjaluke ima veću „osnovnu platu“ i ona iznosi 3.500 KM.
Iz izvora bliskih Odjeljenju za finansije opštine Rogatica saznajemo da tri hijerarhijski najviše pozicionirana opštinska funkcionera načelnik opštine Radomir Jovičić, Zamjenik načelnika Uzeir Kurtić i predsjednik Skupštine opštine Kemo Čamdžija, svakog mjeseca na ime plata i pripadajućih ličnih primanja inkasiraju nevjerovatnih 17.000 KM; bruto, njih trojica zajedno.
Primanja koja bi bila prevelika i u gradovima poput Sarajeva ili Banjaluke ovi političari, funkcioneri SNSD-a i SDA, ostvaruju u opštini čiji godišnji budžet, upitno je, da li može da izađe na 5 miliona KM; koja spada u red izrazito nerazvijenih i gdje se svaki građanin koji poštenim radom mjesečno zaradi 500 KM ima smatrati sretnikom. Republički prosjek plate od 813 KMza većinu Rogatičana je – nedostižni san.
U ovom mirnom gradiću, u kome su čak i pljačke rijetke, samo nekoliko puta u posljednjih par godina razbojnici su se drznuli da opljačkaju ispostave banaka i benzinske pumpe. Ni u jednom navratu oružani pljačkaši nisu odnijeli plijena onoliko koliko nenaoružani opštinski funkcioneri prisvoje svakog mjeseca.
Opština u kojoj je prije rata živjelo skoro 22.000 stanovnika, nakon rata i dejtonskih migracija imala je oko 16.000 građana, prema informaciji u spomenutoj emisiji danas broji 12.000, a prema pesimističkim procjenama upućenih u ovdašnje prilike taj broj je pao, čak, i ispod 10.000 žitelja.
I dok su opštinski funkcioneri Rogatice izrazito široke ruke kad sebi isplaćuju plate, i čine to tako da su im primanja najveća od svih „opštinara“ u Republici Srpskoj, kad treba novac isplatiti bilo kome drugom kao da imaju zmiju u džepu. Tako da je mala vjerovatnoća greške ako se ustvrdi da najplaćeniji opštinski funkcioneri u RS zaposlenima u svojim javnim ustanovama isplaćuju najmanje plate u RS. Naprimer, zaposleni u Centru za kulturu Rogatica, suočeni sa ucjenom – otkazom, bili su primorani da, zbog „nedostatka finansijskih sredstava“, potpišu nove ugovore o radu na četiri sata. Iako su ranije imali ugovore na puno radno vrijeme. Danas svi zaposleni u toj opštinskoj ustanovi primaju zakonske minimalce od 375 KM i „ide“ im pola radnog staža. Isključujući direktoricu Centra Olju Ostojić, koja je istaknuti član SNSD-a, te prima punu platu i sebi knjiži puni radni staž; i još jednog radnika koji je, tek po potpisivanju pristupnice SNSD-u, dobio angažman od još četiri sata u Sportskoj dvorani. Zakonski minimalac primaju i svi zaposleni u Dječjem obdaništu, te u lokalnoj Vatrogasnoj jedinici, gdje su kolektivno tužili poslodavca. Kada je sud presudio da se vatrogascima imaju isplatiti zaostale razlike u zakonskim platama, načelnik opštine ucijenio ih je da odustanu, inače će jedinica biti rasformirana, pa formirana nova, i primljeni novi radnici. Uplašeni za kakav-takav posao i platice, svi su odustali od tužbe osim predsjednika sindikata Tihomira Paprice. Već od ranije kivan zbog njegovih istupa u medijima u kojima je optuživao načelnika za potkradanje vatrogasaca, preko starješine vatrogasne jedinice, načelnik mu je servirao otkaz sa obrazloženjem da je počinio tešku povredu radne dužnosti: dbio je da – obrije bradu.
Osim Centra za socijalni rad gdje su plate koliko-toliko solidne, nema rogatičke javne ustanove čiji radnici nisu u sudskom procesu sa poslodavcem ili finansijerom – opštinom Rogatica. Ili su se sudili i tužili ili se sude. U većini sporova presuđeno je u korist radnika, ali po strategiji čiji je autor Radovan Rosić, bivši direktor ugašenog giganta TPR-a (iz čijeg pepela je registrovan „Novi TPR“ koji je, takođe, pred gašenjem) a trenutni načelnik Odjeljenja za privredu i društvene djelatnosti, na sve presude, redom, ulažu se – žalbe. Bez obzira ima li to svoju realnu opravdanost ili nema. Predmeti se, dalje, povlače po već pretrpanim okružnim sudovima i kad dođe do ponovnog presuđivanja u korist tužilaca, isplate radničkih potraživanja uvećane za povelike sudske troškove i još veće zatezne kamate isplaćivaće ih, veliki su izgledi, neka druga vlast. Jer opštinski izbori su već na proljeće, a ovima je sasvim jasno da „na praznu zobnicu ni konja dva puta ne mogu navesti“.
U međuvremenu voda teče lokalnom rječicom Rakitnicom, a Jovičić, Kurtić i Čamdžić svakoga mjeseca inkasiraju novih 17.000 KM. A mjeseci su, veli naš osiromašeni čovjek – česti!
