U društvu u kome 2 % ljudi od ukupnog broja stanovnika pročita jednu knjigu godišnje, 90 % ljudi se po fejsbuku čudi zašto je Desanka Maksimović izbačena iz školske lektire.
Prekasno, uobičajeno licemjerno jer i Desankine, i knjige uopšte, davno su izbačene, ne samo sa polica, nego iz mozgova većine koja uporno decenijama između pametnog i glupog izbora, izabere nepogrešivo zaglupljivanje.
Desanka je davno izbačena, samo ste se pravili i dalje se pravite da to niste primijetili.
Taj teror glupana je sve uspješniji, oni brojčano sve veći. Izabrani predstavnici, pa nakom logikom i oni koju odlučuju o lektiri, jedini su mogući izbor takve većine.
Neko je prije neki dan našao potpisanu knjigu Mike Antića pokraj jednog novosadskog kontejnera.
Nekad su spaljivali knjige, a danas ih bacaju, iz straha, jer u odrazu tih pametnih riječi nepogrešivo vide svu sramotu sopstvenog izbora, u tim knjigama vide bolje nego u ogledalu jednog zrelog glupana.
Zato, ne, Nemoj mi prići rekla bi spokojno Desanka kad bi joj rekli da je izbačena iz lektire.
Ne zaprđuj i nemoj mi prići, kažem ja.
