(Materijal koji slijedi je dio autorove prijave na CA te je korišten u sklopu izložbe).
Inicijalna ideja je da objekat svojom primarnom volumetrijom i materijalizacijom ne remeti prirodno okruženje u kome nastaje već da se, stvori svojevrsna, jedinstvena simbioza između građene i prirodne strukture. Shodno tome arhitektura koja nestaje je neposredna i smirena pri čemu kroz kreiranje velikih otvora dolazi do gradativnog prelaza između unutra i vani te se na taj način stvara dramatičan, ali ipak umirujući dijalog između novonastale građene strukture i postojećeg okruženja. Materijalima je dat savremeni pečat u oblikovnom smislu pri tome postujući tradiciju podneblja u kome se nalazi i nenarušavajući sliku proirodnog ambijenta.
Dislocirana od uže urbane zone i gradskog tkiva, lokacija nameće formiranje umirujuće atmosfere unutar objekta. Parceli se pristupa sa glavnog puta koji vodi kroz naselje pa se stoga sa te strane objekat zatvara. Ovime se dobija na željenoj privatnosti ali i na snažnijem osjećaju sagledavanja vizura, gdje korisnik neometano doživljava prostor prema kome se objekat otvara. Ovaj prostorni prirodni ambijent, kao i položaj parcele, uslovili su orjentaciju svih prostorija u kući na jednu stranu sa odličnim vizurama i nešto nepovoljnijom orjentacijom. lz ovoga je proizašlo rješenje “loma” markice, u cilju bolje insolacije dnevne zone.
Uočljiv detalj na kući je svakako vidikovac u funkciji slobodnog prostora (za rad, odmor itd.) Zahtjev investitora je bio da to bude atipičan prostor, koji će omogućiti fleksibilnost u promjeni organizacije i namjene istog.
Drvo kao materijal dominira, dok je u funkciji kontrasta korišten corten. Svojom bojom i teksturom, iako apliciran na volumenskom detalju, karakteriše vanjsku sliku kuće. Enterijersko rješenje proizašlo je iz primarne o sekundarne volumetrije samog objekta, gdje se elementi i materijali iz spoljašnjosti preslikavaju i na unutrašnjost kuće.
