Ovakve slike nisu viđene prvi put, a tvrdnje velikog dela javnosti da je reč organizovanim navijačkim grupama idu u prilog uvreženom mišljenju da predsednik Srbije Aleksandar Vučić odavno ima sklopljen pakt sa “momcima sa tribina”.
Pomenuti prizori sa aktuelnih protesta nisu novost. Ovo nije prvi put da se osobe sumnjivog izgleda i ponašanja dovode u vezu sa liderom naprednjaka, a istorija “prljavih” poslova koji oni obavljaju za režim u Srbiji datira od dolaska Srpske napredne stranke na vlast.
Iako nam predsednik sa televizije i društvenih mreža prethodnih dana poručivao kako će se država obračunati sa huliganima i pokazati svoju snagu, četiri godine ranije, jedan drugi čovek, premijer Srbije Aleksandar Vučić, govorio je kako Srbija nema snage da se uđe u borbu protiv huligana. Doduše, onih sa tribina fudbalskih stadiona.
Stoga se stiče opravdani utisak da postoje “naši” i “njihovi” navijači batinaši, gde se jedini optužuju da pokušavaju da uruše državni poredak, dok ga drugi, pod pokroviteljstvom vlasti, brane. “Branitelji” države oslobođeni su krivice za svoja nedela u prošlosti, a zauzvrat su spremni da brane nacionalne interese gde god je to režimu potrebno.
Tako su oni bili i prisutni i u noći između 24. i 25. aprila, kad su zbog kapitalnog nacionalnog projekta “Beograd na vodi” branili državne interese od vlasnika “udžerica”. Oni su tada pod fantomkama i sa bejzbol palicama “disciplinovali” građane, a uzaludni su bili njihovi pozivi upućeni policiji da im pritekne u pomoć. Sem opisa “kompletni idioti”, fantomi iz Savamale nisu snosili nikakve sankcije za ono što su učinili.
Ljudi iz iste ekipe bili su prisutni i 31. maja 2017. godine, kad su obezbeđivali ustoličenje Vučića na mesto predsednika. Građani koji su protestovali, ali i novinari koji su došli da izveštavaju sa događaja, fizički su uklanjali ljudi koji nisu bili pripadnici Ministarstva unutrašnjih poslova, a predsednik Srbije do danas nije dao adekvatno objašnjenje ko su osobe koje su tog dana tukle građane.
Bliskost predsednika Srbije sa navijačkim grupama, čiji je član kako tvrdi i sam bio, vidljiva je i na primiru pogrdnog skandiranja Partizanovih i Zvezdinih navijača, gde su vođe navijača zabranile svojim saborcima sa tribine da vređaju predsednika. Skandiranje je utihnulo, a kao jedan od najzaslužnijih za to navodi se Aleksandar Stanković, zvani Sale Mutavi, bivši navijač Crvene zvezde i član Partizanove navijače grupe “Janjičari”, koji je ubijen 2016. godine u mafijaškom obračunu u Beogradu.
Državni posao za vođu “Delija” kao nagrada za lojalnost
Građevniska firma Ultra kop iza koje, prema istraživanju Insajdera, stoji vođa navijača Crvene zvezde Marko Vučković zvani Komadant, jedna je od najozbiljnijih poslovnih partnera države. Mnogi su skloni tvrdnji da je poslovna saradnja sa državom, koju je ostvarila Vučkovićeva firma, rezultat dogovora koji podrazumeva “smirivanje” navijača sa severne tribine.
Prema informacijama dostupnim javnosti, Ultra kop je na državnim poslovima nekoliko puta bio angažovan kao podizvođač, a 2018. godine dobio je priliku da vodi posao vredan 840 hiljada evra zajedno sa Elektroizgradnjom, firmom u vlasništvu Grada Beograda.
“Jedno od najvećih državnih javnih preduzeća – EPS raspisalo je javnu nabavku za izvođenje radova na rekonstrukciji dela elektromreže u Beogradu, a procenjena vrednost ovog posla bila je 100.000.000 dinara, odnosno skoro 850.000 evra. Za ovaj posao, sudeći po objavljenoj dokumentaciji, stigla je samo jedna, zajednička ponuda dve firme – jedne u vlasništvu Beograda, nekadašnje EPS-ove firme Elektroizgradnja Beograd i firme Ultra kop iz Beograda. Cena koju je konzorcijum ponudio bila je tek oko 20.000 dinara, odnosno 170 evra, niža od procenjene”, navodi se u tekstu Insajdera.
Protiv vlasnika Ultra kopa, Marko Vučković, prema istraživanju Insajdera, podneto je nekoliko krivičnih prijava, ali nijedna od njih nije procesuirana ili su postupci trajali godinama.
Upravo se to desilo u jedinom postupku koji je pokrenut protiv Marka Vučkovića za nanošenje teških telesnih povreda komšinici Savi Milićević.
Incident se dogodio u oktobru 2008. u naselju Senjak kada mu je, prema krivičnoj prijavi Policije, Sava Milićević prišla i rekla da više ne prodaje drogu jer će u protivnom pozvati policiju. Vučković je, prema prijavi, napao ženu udarajući je rukama i nogama i tom prilikom joj naneo teške telesne povrede.
Posle dva suđenja, 2014. Vučković je prvostepenom presudom osuđen na sedam meseci zatvora, ali je ovu presudu u martu 2015. godine Viši sud preinačio u oslobađajuću. On je oslobođen optužbi za teške telesne povrede zbog nedostatka dokaza.
“Nema dovoljno dokaza kojim bi se potvrdili navodi optužnog akta da je teško telesno povredio Savu Milićević, a prvostepeni sud je svoju osuđujuću presudu bazirao samo na iskazu oštećene” , naveo je, između ostalog, Sud obrazlažući ukidanje osuđujuće presude Vučkoviću, prenosi Insajder.
“Pošto je ovoj vlasti, pre svega Aleksandru Vučiću, vrlo bitno da kontroliše navijače, onda je on, iako mrzi Partizan, preko Novaka Nedića stupio u konktakt sa vođama navijača i dogovorio se preko tih posrednika da im odloži zatvore, dogovorio im je neke poslove i preveo ih na svoju stranu”, govorio je svojevremeno Duško Vujošević, trofejni trener i bivši predsednik Jugoslovenskog sportskog društva Partizan.
Čini se da neki od poslova koje je dogovorio Vučić sa navijačima jeste i razbijanje demonstracija, što potvrđuje postupanje “civila” koji se obračunavaju sa građanima, a čije postupanje više navijačko, a manje policijsko.
Partijski juršnici, paradržavne formacije, stranačka vojska, brojni su nazivi kojima opisuju ljudi koji u ime vlasti primenjuju fizičku silu. Ko su oni, zbog čega su angažovani, pitanja su koja se provlače od njihovog prvog “angažmana”, ali vladajuća stranka i njen predsednik nikada nisu dali odgovore. Iako mnogo smatraju da njihovo postupanje podleže krivičnoj odgovornosti, čini se da je od svakog zakona jači pakt sklopljen sa šefom države.
Nova.rs
