U svakodnevnom životu neprestano smo u dodiru, kako sa pojmom politika, tako i sa samim djelovanjem onog što je čini i onim što označava. Vrlo je teško dokučiti koji su njeni činioci jer nema jedinstvene definicije šta je to zapravo politika. Da li ona označava postojanje razlika i suprotnosti ili, pak, znači želju za smanjenjem tih razlika. Da li služi pojedincu kao sredstvo za sticanje moći, stvaranje razdora, zavođenja diktature ili možda propagiranja slobode? Ukratko, mogla bi da označava sve ovo, ali ovako objašnjen, pojam je dosta uslovno shvaćen i nedovoljno precizan.
Aristotel, starogrčki filosof, smatrao je da je čovjek zoon politikon, odnosno političko, tj. društveno biće i da svoju suštinu izražava tek u okviru manje ili veće društvene zajednice – države. Dakle, prema njegovim tvrdnjama, u svojoj iskonskoj formi, politika jeste djelovanje društva u korist pojedinca, pa je samim tim i regulator međuljudskog djelovanja. Šire shvaćeno, izvorno, ona je pratilac svekolikog društvenog, civilizacijskog razvoja, naučnih dostignuća, sistematične izgradnje kulture i obrazovanja. U savremenim društvima, bez obzira na oblik i formu državnog uređenja, politika je opšta životna stvar, ono sa čime se svakodnevno susrećemo, svaki oblik čovječijeg djelovanja, ono sa čime dijelimo svaki aspekt našeg življenja.
S druge strane, kada se politika pomene danas, javlja se predstava negativnog fenomena kojim se bave više-manje zaludne i nesposobne jedinke društva. Ta predstava se uglavnom javlja jer se politika posmatra kroz prizmu stranačkog djelovanja i loše državne uprave. Iza djelovanja stranaka, koje ujedno čine i vlast, te upravljaju državom, ostaju mnogi negativni tragovi u našoj svijesti od kojih pozitivni ne mogu da se pojave ili, u najboljem slučaju, blijedo egzistiraju na površini. Zbog političkih aktivnosti tih koji kreiraju vlast, običan čovjek (uglavnom s pravom!) politiku vidi kao osnovno sredstvo za sticanje profita, jačanje moći, stvaranja razdora među narodom i narodima, a državu doživljava kao entitet koji radi sam protiv sebe.
Valja se prisjetiti i Platonovih učenja, koja kažu da je država, kao oblik i garant postojanja jednog društva, nacije, uvijek važnija od pojedinca. Negov najbolji učenik, Aristotel, koji je, komentarišući svoga učitelja, govorio da mu je Platon drag, ali a mu je draža istina, nije u potpunosti opovrgavao ovo učenje, ali ga je unekoliko upotpunio kazavši da je država ta koja je odgovorna za pojedinca.
I to je politika. U svim svojim oblicima. Međutim, treba da bude jasno da je politika društvena instanca, i da je njena osnovna funkcija stvaranje zdravog pojedinca, društva i civilizacije te propagiranje najviših moralnih i duhovnih osobina.
